18.Poleski Park Narodowy-żuraw

 
Park zajmuje powierzchnię 4813,35 ha. Położony jest w woj. Lubelski. w całości leży w obrębie Pojezierza Łęczyńsko - Włódawskiego, stanowiącego południową cześć Polesia Lubelskiego. Dzięki utworzeniu Parku objęto szczególną ochroną unikalny w skali europejskiej teren, stanowiący namiastkę tundry bądź lasotundry, wysunięty najdalej na południowy zachód Europy. Występuje tutaj 140 północnych gatunków roślin. Ponadto obecność wielu gatunków roślin strefy atlantyckiej (25) i południowej (30) stwarza jedyną w swoim rodzaju osobliwość flory.

Łącznie na terenie Parku stwierdzono 257 gatunków glonów, 154 porostów oraz 928 gatunków roślin naczyniowych. Wśród nich 170 to gatunki rzadkie, z czego 43 podlega ochronie całkowitej, a 15 częściowej. Ponadto stwierdzono 6 gatunków chronionych grzybów.
Bobaty jest również świat zwierzęcy. Badania zooplanktonu wykazały w wodzie Parku 158 gatunków wrotków, w tej liczbie 16 nowych dla Polski. Występuje tu także szereg unikalnych gatunków wodopójek i ochotkowych. Na torfowistach w obrębie PPN spotkać można kilka rzadkich gatunków mrówek.
W jeziorach na terenie Parku żyje około 15 gatunków ryb. Płazy reprezentowane są przez 12 gatunków , a gady przez 6. Niezwykle bogaty i zróżnicowany jest świat ptaków. Występuje tu 146 gatunków lęgowych. Łącznie na omawianym terenie stwierdzono bytowanie 239 chronionych gatunków kręgowców.


Fauna
Mozaikowy układ powierzchni łąkowo - torfowiskowych, wodnych, polnych i leśnych sprawia, że Park jest miejscem występowania wielu interesujących gatunków zwierząt.
Ryby. Obfitość licznych jezior, stawów, torfiarek, rzek i kanałów sprawia, że skład ryb jest dość bogaty i zróżnicowany. Występuje ich tu około 15 gatunków. Do najpospolitszych należą: szczupak, karaś, płoć, okoń, leszcz i lin
Płazy i gady. Płazy ogoniaste reprezentowane są przez traszki: zwyczajną i grzebieniastą, bezogoniaste przez żaby: jeziołkową, śmieszkę, trawną i moczarową, ropuchy szarą, zieloną i najrzadszą z nich - paskówkę, a także rzekotkę, grzebiuszkę ziemną zwaną też huczkiem i kumaka nizinnego. Wśród gatunku największą osobliwością jest coraz rzadszy w naszym kraju żółw błotny. Najpospolitszą w tej grupie zwierząt jest jednak jaszczurka zwinka, nieco rzadsza - jaszczurka żyworódka. Węże są reprezentowane przez dwa gatunki: żmiję zygzakowatą i zaskrońca Zwyczajnego.

Ptaki. Stanowią najlepiej poznaną grupą zwierząt. Skład gatunkowy ptaków Parku jest wyjątkowo bogaty i zróżnicowany. Niezwykle interesująca jest grupa związana z siedliskami wodno - błotnymi. Można tu spotkać wiele gatunków kaczek: cyrankę, cyraneczkę, krakwę, świstuna, rożeńca, głowienkę, podgorzałkę, czernicę oraz rzadkiego i gnieżdżącego się w dziuplach drzew gągoła. Na wodzie ponadto można zaobserwować łyskę, perkozy: dwuczubego, rdzawoszyjnego i zausznika oraz rzadkiego perkozka. Nie do rzadkości należą też łabędź niemy oraz bąk. W trudno dostępnych od strony lądu miejscach nad stawami w Brusie gnieździ się gęś gęfawa. Występuje również, lecz bardzo rzadko kormoran. Inną licznie reprezentowaną nad wodami grupą ptaków są mewy i rybitwy. jedno z największych koloni mew liczy kilkaset gniazd.


Flora
Szata roślinna PPN stanowi jeden z najbardziej atrakcyjnych elementów jego środowiska. Na jej ukształtowanie miała wpływ stosunkowo mało intensywna gospodarka ludzka, co pozwoliło na przetrwanie rozległym obszarom lasów, łąk i terenów podmokłych. Nie bez znaczenia są również specyficzne warunki wodne, które wraz z występującymi zbiorowiskami roślin, unikalnych tak dla Polski , jak i dla Europy.
Lasy Parku są stosunkowo mało zróżnicowane. Przeważają tu głównie ubogie bory sosnowe z udziałem brzóz. Rzadko spotyka się lasy sosnowo-dębowe, wymagające lepszych warunków siedliskowych.
Na szczególną uwagę zasługują b o r y b a g i e n n e, które towarzyszą torfowiskom , zwłaszcza wysokim. Rosną one na glebach bagiennych, podtopionych, z cienką warstwą torfu. W drzewostanie przeważa mało dorodna sosna i brzoza. W runie występują głównie krzewinki, takie jak borówka bagienna i bagno, z dużym udziałem mchów torfowców. Ten typ lasu, podobnie jak i torfowisko wysokie, ma strukturę kępkowo-dolinkową.

Nieznaczny udział lasów Parku stanowią g r ą d y , zajmujące siedliska żyzne. Miejsca podmokłe porastają o l s y .
Tło Parkowi nadają zbiorowiska wodne i szuwarowe. One to w sensie przyrodniczym, wraz ze zbiorowiskami torfowiskowymi, stanowią największe jego wartości. Z b i o r o w i s k a r o ś l i n w o d n y c h są znacznie zróżnicowane. Na uwagę zasługują malownicze zespoły lilii wodnych, żabiścieku pływającego okrężnicy bagiennej, jeżogłówki najmniejszej, osoki aloesowej i wielu innych.
Poleski Park Narodowy stanowi dla botaników krainę niezwykle interesującą. Na stosunkowo niewielkim obszarze spotykane są tutaj rośliny stanowiące mozaikę i wynięszanie różnych elementów geograficznych, których przedstawiciele wchodzili sukcesywnie, wraz ze zmianami klimatycznymi.

Niemal wszystkie chronione i rzadkie gatunki roślin skupiają się w jeziorach i na torfowiskach, zwłaszcza przejściowych. Na uwagę zasługują brzoza niska i wierzby: lapońska i borówkolistna -> gatunki charakterystyczne dla północnej tundry.

 Ubogie w składniki mineralne i tlen siedliska stanowią dogodne warunki dla roślin owadożernych, jak siedliska trzech gatunków rosiczek: okrągłolistnej, długolistnej i najrzadszej pośredniej.
Skład owadożernych roślin uzupełniają, zajmujące "oczka wodne" torfowisk i przybrzeżnych partii zbiorników wodnych, pływacze [zwyczajny, średni i drobny] oraz osobliwy gatunek atlantycki - aldrowanda pęcherzykowata. Siedliska zasobniejsze w węglan wapnia zajmuję również owadożerny tłustosz pospolity.
Torfowiska przejściowe to miejsce występowania unikalnego przybysza z północy gniadosza królewskiego, któremu towarzyszą goryczki: wąskolistna i błotna.